A miña avoa

Sendo a miña avoa nena, ela e a miña bisavoa tiveron que escapar ao monte porque tiñan medo da guerra. Cando ían pola metade do camiño, atoparon o irmán da miña tataravoa e preguntoulles a onde ían.
“É que escapamos da casa, que veñen as tropas e temos medo…”
Mais el mandounas de novo para a casa. Cando chegaron, pecharon contras e ventás.
Cando pasaban as tropas pola estrada, tiñan que ter todo pechado. A miña avoa e os seus irmáns miraban polos buracos das contras agochados por se os vían, para velos pasar. Se os vían polas ventás, disparábanlles pensando que eran do bando contrario…, ou iso era o que lle dicían á miña avoa. E dunha vez entraron alí como Perico por su casa para ver as tropas inimigas pola ventá do piso de arriba, porque pensaban que virían por alí.
Miña avoa estivo de criada catro anos en Madrid na casa de José María Rivero de Aguilar. Ó seu irmán mandárono a Cádiz para facer a mili. Como ese home co que traballaba a miña avoa era a man dereita de Franco, mandando unha carta puido conseguir que o irmán puidese ir facer a mili no Instituto da Mariña, en Madrid, coa miña avoa.
O irmán de Franco foi comer alí algunhas veces. Tamén ían algúns altos cargos militares co uniforme e os rifles. A miña avoa, cando os viu, as primeiras veces asustábase coma as demais criadas, pero despois acostumáronse.

Tiñan un can pequeno que se chamaba Cusca e unha criada da casa veciña puxo un letreiro na porta que dicía : “Cerrado por defunción, ha muerto la Cusca”. Isto provocou que un soldado que lle viña a limpar o traxe ó xefe todos os días, vise o cartel e marchase, e así varios días. Ó final déronse conta e quitárono inmediatamente. Cando volveu o soldado, ó dia seguinte de quitalo (porque viña todos os días aínda que non entrase), preguntáronlle por que non viñera. El respondeulles que, como viu o cartel, pensaba que morrera un familiar e que por iso non habería ninguén na casa.
Finalmente, cando a miña avoa acabou de traballar, o xefe deulle un agasallo, unha cadea de ouro, que naqueles tempos ninguén a tiña.

NOELIA ROMERO FONTAO (3ªB)

Advertisement